نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه حقوق خصوصی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

2 گروه حقوق خصوصی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران(نویسنده مسئول)

3 گروه حقوق خصوصی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

چکیده

حق رعایت و احترام به زندگی خصوصی یکی از آزادی های بنیادین محسوب می شود که از مفاهیم نظام های حقوقی توسعه یافته می باشد و با کرامت انسان ها نیز ارتباطی نزدیک دارد. پیشرفت های زندگی اجتماعی موجب متحول شدن ابعاد حریم خصوصی شده است. این ابعاد نوین نیز باید مورد حمایت قرار گیرد اما به معنای ممنوعیت مطلق نقض حریم خصوصی نیست، قانونگذار ایران با تعیین حدود اختیارات دولت و در نظر گرفتن حقوق و آزادی های فردی، مصلحت جامعه و نظم عمومی در پاسداری از این حریم گام بر می دارد. آرای صادره از دادگاه های بین المللی و کشورهای پیشرو بالاخص کانادا در باب حریم خصوصی، که اصولاً مبتنی بر قواعد و استدلال های حقوق بشر است، می تواند به عنوان یک الگوی قانونگذاری ملی در حمایت از حریم خصوصی مدنظر قرار گیرد.آنچه از بررسی مواد قانونی دو کشور استنباط می شود حرمت وممنوعیت ورود به حریم خصوصی است مگر در مواردی که مصالح اجتماعی و نظم عمومی اقتضا دارد که در این حالت با رعایت تشریفات خاص میسر می شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Non-criminal responses to the issues of privacy violations in the criminal policy of Iran and Canada

نویسندگان [English]

  • ALI RAFIEI 1
  • Bakhtiyar Abbaslo 2
  • Eesa Amini 3

1 Islamic Azad University , Central Tehran Branch,Tehran,iran

2 Faculty member of Azad University of Tehran Markaz,Tehran,Iran

3 Faculty member of Azad University of Tehran Markaz,Tehran,Iran

چکیده [English]

The right to observe and respect private life is considered one of the fundamental freedoms, which is one of the concepts of developed legal systems and is closely related to human dignity. Advances in social life have changed the dimensions of privacy. These new dimensions should also be supported, but it does not mean the absolute prohibition of privacy violations, the Iranian legislator takes steps to protect this privacy by determining the limits of the government's powers and taking into account individual rights and freedoms, the interest of society and public order. . Opinions issued by international courts and leading countries, especially Canada, regarding privacy, which are basically based on the rules and arguments of human rights, can be considered as a model of national legislation in the protection of privacy. The laws of the two countries are inferred to respect and prohibit entry into privacy, except in cases where social interests and public order require it, in which case it is possible by following special formalities

کلیدواژه‌ها [English]

  • non-criminal response
  • privacy
  • violation of freedom
  • civil responsibility
  • citizen's rights
احمدی ناطور، زهرا، (1391)، نقش فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطاتی در نقض حریم خصوصی و راهکارهای مقابله با آن در سیاست کیفری ایران، پایان نامه کارشناسی ارشد، رشته جزا و جرم شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانیی، دانشگاه گیلان.
احمدی ناطور، زهرا، آقابایی، (1395)، مطالعه تطبیقی جرایم علیه حریم خصوصی در فضای سایبری ایران و آلمان، رسانه و فرهنگ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال ششم، شماره اول.
آقایی طوق، مسلم، (1398)، تدوین شکلی، حلقه مفقوده نظام تدوین و تنقیح قوانین و مقررات کشور، مجله حقوقی دادگستری، ششمره 106.
آماده، مهدی، (1392)، حمایت از حریم خصوصی، تهران، دادگستر.
بخشایشی بایقوت، محرم، حیدری منور، حسین، (1396)، حریم خصوصی در حقوق ایران و اسناد بین المللی، فصلنامه مطالعات بین المللی پلیس، سال هفتم، شماره 29.
تقوی فرد، محمد، تقوا، محمدرضا، فقیهی، مهدی، جمشیدی، محمدجواد، (1396)، مقایسه‌ تطبیقی قوانین حمایت از حریم خصوصی اطلاعاتی در ایران و کشورهای منتخب، فصلنامه مجلس و راهبرد، دور 24، شماره 89.
رییسی دزکی، لیلا، قاسم زاده لیاسی، قاسم، (1398)، چالش های نظام حقوقی ایران در نقض داده های شخصی و حریم خصوصی در فضای سایبر، مجله حقوقی دادگستری، دوره 84، شماره 110. 
صادق منش، جعفر، (1387)، سیاست جنایی قانونگذار ایران در قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی، مجله حقوقی دادگستری دوره جدید، شماره 62-63.
طهماسبی، جواد، شاهمرادی، خیراله، (1397)، چالش ها و خلا های موجود در رسیدگی به جریان سایبری، مجله حقوقی دادگستری، شماره 104.
عبدی پور، ابراهیم، (1394)، رویکرد نظام های حقوقی نسبت به نقض حریم خصوصی اطلاعاتی در شبکه های اجتماعی مجازی، پژوهش حقوق تطبیقی اسلام و غربی، سال دوم، شماره سوم.
فروغی، فضل الله، برجی، محمدناصر، مصلحی، جواد، (1393)، مبانی ممنوعیت نقض حریم خصوصی در حقوق ایران و آمریکا، مجله مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز، دوره ششم، شماره سوم.
قناد، فاطمه، علیقلی، امیره، (1399)، مفهوم و اهمیت داده های شخصی و حریم خصوصی و انواع حمیات از ان در فضای مجازی، دوفصلنامه حقوق قراردادها و فناوری نوین، دوره اول، شماره 1.
کارگر، ابراهیم، (1398)، بررسی تطبیقی آثار نقض حق حریم خصوصی در فضای سایبری در حقوق ایران و حقوق خارجی، دومین کنفرانس ملی پدافند سایبری.
گل محمدی، مصطفی، (1395)، حمایت از حریم خصوصی در دادرسی های کیفری ایران و فرانسه، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، استاد راهنما باقر شاملو.
مارتی، میری دلماس، نظام‌های بزرگ سیاست جنایی، ترجمه، نجفی ابرند آبادی، علی حسین، ج 1، میزان،1381
لازر‍‍‍‍‍ژ،کرستین، درآمدی به سیاست جنایی، برگردان: دکتر علی حسین نجفی ابرآباندی، انتشارات میزان، 1382
نجفی ابرآیاندی، دکتر علی حسین، مقاله «سیاست جنایی»، مجله تحقیقات حقوقی، انتشارات دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، ش 11و12.
جعفری، علی، رهبرپور، محمدرضا، (1395)، مسئولیت مدنی نقض حریم خصوصی داده ها در فقه امامیه و حقوق، فصلنامه پژوهش حقوق خصوصی، سال پنجم، شماره 18.
صیقل، یزادان، حسینی، مهدی، (1389)، پیشگیری کنشی از جرائم سمعی و بصری، فصلنامه علمی مطالعات پیشگیری از جرم، دوره 16.
ریاحی، نیوشا، (2019)، حقوق قانونی در منشور حقوق و آزادی کانادا، جرنال هفته.
صادقی، سپهر، (2019)، شبکه‌های اجتماعی، احزاب کانادا و ضرورت دفاع از حریم خصوصی شهروندان، بر گرفته از سایت:
https://www.medad.ca