اصغر احمدی؛ مهدی صبوریپور
چکیده
چکیدهکوهها از منظر محیطزیستی دارای ارزشهای فراوانی هستند، به نحوی که زیستگاه یکپنجم از جمعیّت دنیا و بسیاری از گونههای گیاهی و جانوری هستند. از این رو، گرچه در حقوق بینالملل محیطزیست هنوز کنوانسیون ویژهای در مورد آنها به تصویب نرسیده، اسناد بسیاری بر حفاظت از آنها تأکید کردهاند. ایران نیز به عنوان ...
بیشتر
چکیدهکوهها از منظر محیطزیستی دارای ارزشهای فراوانی هستند، به نحوی که زیستگاه یکپنجم از جمعیّت دنیا و بسیاری از گونههای گیاهی و جانوری هستند. از این رو، گرچه در حقوق بینالملل محیطزیست هنوز کنوانسیون ویژهای در مورد آنها به تصویب نرسیده، اسناد بسیاری بر حفاظت از آنها تأکید کردهاند. ایران نیز به عنوان کشوری که بیش از نیمی از مساحت آن را مناطق کوهستانی تشکیل میدهند، نیازمند حمایت ویژة حقوقی به خصوص حمایت کیفری از پدیدههای طبیعی خود است. در این خصوص، پرسشی که پیش میآید آن است که حقوق کیفری محیطزیستی ایران در پشتیبانی از کوهستان با چه چالشهایی مواجه است. در پاسخ باید گفت که یافتههای این پژوهش که با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای نگارش شده، حاکی از آن هستند که حقوق کیفری ایران توجّه ویژهای به کوهها و مناطق کوهستانی نداشته و تنها با واکاوی مقرّرات آن میتوان بزهدیدگی عرصههای کوهستانی در برابر سه بزهِ تخریب کوهستان در مناطق حفاظتشده، تخریب کوهستانهای تاریخی-فرهنگی و تصرّفات غیرمجاز در مناطق کوهستانی را شناسایی کرد. بدینسان، حقوق کیفری محیطزیستی ایران در حمایت از کوهستان که در زمرة بزهدیدگان سبز به شمار میرود با چالشهای چندگانهای چون ابهام در مفهوم کوهستان، یکسانانگاری گسترة بزه، نبود ارزشگذاری ذاتی، نبود مسئولیّت کیفری در حوزة فعّالیّتهای معدنی، بیتوجّهی به ژئوپارکها و بیتوجّهی به اجزای خاصّ کوهستان مواجه است.