حسن مرادی
چکیده
چکیده در عفو جانی توسط مجنیعلیه قبل از مرگ، به قربانیِ جنایت عمدی اجازه دادهشده در برههی زمانیِ ایراد جنایت تا مرگ- بهخصوص آنگاهکه خود را در شُرف موت میبیند- جانی را از قصاص عضو و نفس عفو کرده یا حتی مصالحه نماید. صحت این اقدام نسبت بهحقوق ناشی از جراحاتی که در زمان عفو یا مصالحه محقّق و مسلّم است مورد تأیید فقها و حقوقدانان ...
بیشتر
چکیده در عفو جانی توسط مجنیعلیه قبل از مرگ، به قربانیِ جنایت عمدی اجازه دادهشده در برههی زمانیِ ایراد جنایت تا مرگ- بهخصوص آنگاهکه خود را در شُرف موت میبیند- جانی را از قصاص عضو و نفس عفو کرده یا حتی مصالحه نماید. صحت این اقدام نسبت بهحقوق ناشی از جراحاتی که در زمان عفو یا مصالحه محقّق و مسلّم است مورد تأیید فقها و حقوقدانان است، لکن در خصوص آثار پس از عفو جانی، مناقشات و دیدگاههای مختلفی مطرحشده است. لذا در این مقاله، ضمن نقد و بررسی آرای فقهی مربوط به موضوع و تبیین رویکرد اتخاذشده در ماده 365 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، بر مالکیت ابتدایی مجنیعلیه بر حق قصاص خویش و درنتیجه ترتیبی بودن مالکیت ورثه تأکید شده است.