حقوق کیفری عمومی و اختصاصی
امیر اعتمادی
چکیده
جرم رایانهای اصطلاحی است که دلالتِ ضمنی بر استفاده از شبکههای رایانهای به طور خاص دارد. چنین جرایمی فرصتهای جدیدی برای ارتکاب کلاهبرداری فراهم آورده اند، به ویژه از آن رو که این جرم دربرگیرندهی انواع مختلفی از رفتارها است که با قصد فریب دادن و کسب منافعِ بدون زحمت شناخته شده اند. افزون بر این، بدون شک دسترسیِ افزایشیافته ...
بیشتر
جرم رایانهای اصطلاحی است که دلالتِ ضمنی بر استفاده از شبکههای رایانهای به طور خاص دارد. چنین جرایمی فرصتهای جدیدی برای ارتکاب کلاهبرداری فراهم آورده اند، به ویژه از آن رو که این جرم دربرگیرندهی انواع مختلفی از رفتارها است که با قصد فریب دادن و کسب منافعِ بدون زحمت شناخته شده اند. افزون بر این، بدون شک دسترسیِ افزایشیافته به اینترنت موجب میشود که افراد مختلف آسانتر بزهدیدهی کلاهبرداری رایانهای شوند. بر این اساس، در نظام کیفری ایران، جرم کلاهبرداری رایانهای به طور مستقل از کلاهبرداری سنتی (غیر رایانهای) پیشبینی شده است، ولی در نظام کیفری انگلستان و وِیلز، جرم مذکور ممکن است زیر عنوان یکی از شیوههای سهگانهی جرم عامِ کلاهبرداری، شامل کلاهبرداری با اظهار کذب، کلاهبرداری با کوتاهی در افشای اطلاعات و یا کلاهبرداری با سوءاستفاده از موقعیت، رسیدگی شود. نوشتار حاضر، با بررسی عنصرهای سازندهی جرمِ کلاهبرداری رایانهای در نظامهای کیفری یادشده، به این نتیجه رسیده است که برخی نقصها در رویکرد قانونگذار ایرانی وجود دارند، از جمله میزان مجازات کمتر کلاهبرداری رایانهای در مقایسه با کلاهبرداری سنتی (حتی از گونهی ساده)، که رفع آنها در راستای مقابلهی مؤثرتر با مرتکبان جرم مزبور ضروری است.
