اسیدپاشی یک جرم مه م خشونت بار علیه اشخاص است که در حقوق جنایی و جرم شناسی ایرانبه طور شایسته تجزیه وتحلیل نشده. آمارهای جهانی این جرم، اگر موجب نگرانی بی نالمللی نشدهباشد، بر ضرورت چاره اندیشی دربارة آن صحه میگذارند. یکی از جنبه های مورد مطالعۀ این پدیده،مسئلۀ بزه دیدگان اسیدپاشی ست که با توجه به آثار بزه دیدگی آنان، نیازمند توجه ...
بیشتر
اسیدپاشی یک جرم مه م خشونت بار علیه اشخاص است که در حقوق جنایی و جرم شناسی ایرانبه طور شایسته تجزیه وتحلیل نشده. آمارهای جهانی این جرم، اگر موجب نگرانی بی نالمللی نشدهباشد، بر ضرورت چاره اندیشی دربارة آن صحه میگذارند. یکی از جنبه های مورد مطالعۀ این پدیده،مسئلۀ بزه دیدگان اسیدپاشی ست که با توجه به آثار بزه دیدگی آنان، نیازمند توجه ویژه، هم در نظر وهم در عمل است. مقالۀ پیش رو، ضمن بررسی برخی از جنبه های بزه دیده شناسانۀ اسیدپاشی، بازتابآن را در پروندة آمنۀ بهرامینوا، به عنوان یکی از مهم ترین پروند ههای اسیدپاشی در ایران، تحلیلمی کند. مسئلۀ پیشگیری از بزه دیدگی و ضرورت جبران کامل و کارامد این بز هدیدگی، از جملهموضوع هایی است که در این راستا بدان پرداخته می شود. مقاله نتیجه گیری می کند که جامعۀ ایران وسامانۀ حقوقی آن از نظر حمایت از بزه دیدگان اسیدپاشی و احقاق حقوق شایسته و بایستۀ آنان باکاستی هایی روبه روست و ضر ورت جبران معنوی خسارت، پی شبینی و اعمال کیفر متناسب،پیشگیری از رخدادهای اسیدپاشی و مهار روند فزایندة آن از جمله مسئله هایی است که باید دربارهآن چاره اندیشی شود.